Lichtlijnig

Niet ver van de plek waar ik maandagmiddag een ree spotte, kwam ik langs een weiland waar naar schatting 40 zwanen bivakkeerden …

Vanmorgen heb ik met frisse tegenzin maar weer eens een ritje en enkele korte fotokuiertjes gemaakt. Koud was het niet, maar erg lekker evenmin … …

Dit tot een dieptepunt weggezakte hek was wel zo ongeveer het fotografische hoogtepunt van de rit …

Voorjaar 2018 …. hoe ik het ook bekijk …

In de lengte of in de breedte … ik word er nog niet vrolijk van …

Waar ik gisteren ook niet vrolijk van werd, was dat er bij de ‘likes’ onder de reacties ineens allerlei onwelvoeglijke spam verscheen. Daarom heb ik de ‘likes’ bij de reacties eerst maar even uitgeschakeld. Dat wil dus niet zeggen dat uw aller reacties niet meer welkom zijn, integendeel: laat maar komen, ik ga ze alleen even niet ‘liken’ … 🙂

Woensdagochtend had ik in de buurt van De wilgen voor het eerst sinds lange tijd weer eens een ontmoeting met een mooie witte buizerd …

Een jaar of tien geleden zat er op dezelfde locatie ook vaak een grote witte buizerd. Die liet zich indertijd regelmatig zo mooi zien, dat ik hem liefkozend ‘de grote witte van De Wilgen’ ben gaan noemen …

De buizerd die woensdag enige tijd voor me poseerde, draaide na een tijdje zijn kop ten afscheid nog even voorbeeldig naar me toe, waardoor er nog net even een reflectie in het oog oplichtte. Of het een vaste bewoner van de streek is of wordt, weet ik niet, maar ik wil hem toch maar ‘de nieuwe witte van De Wilgen’ noemen …

Tevreden met mijn foto’s van de grutto, heb ik ook nog even een kijkje genomen bij het naastgelegen weiland …

Daar liep een aantal fraai gehoornde koeien in de wei … stevige dames die garant staan voor een goed stukje vlees …

Verderop zag het weiland er helaas een stuk minder romantisch uit, daar leek een stortplaats te liggen …

Toch jammer dat een boer dat zo doet, want het doet toch afbreuk aan het verder mooie plattelandsbeeld …