Lichtlijnig

Koud, hè …!?

Brrrrrr …

IJs- en ijskoud …

Koud, hè …!?

Berekoud!

Het windwak in de vijverpartij is de afgelopen dagen mooi dichtgevroren, zodat er nu een prachtige zwarte ijsvloer ligt …

Vrijdagochtend zag ik de eerste schaatsers aan ons tijdelijke verblijf voorbij schuiven, en al snel volgden er meer …

Deze knaap had er duidelijk heel veel lol in, met een grote paarse ballon zwierde hij lustig in het rond …

Enige tijd later verscheen hij opnieuw, nu zonder ballon maar met een paar vrienden …

Woensdagmiddag heb ik enige tijd in de snijdende kou in de Ryptsjerksterpolder gestaan om schaatsers te fotograferen, deze foto’s heb ik vanuit de warme woonkamer gemaakt, dat is wel zo lekker en makkelijk …

Maar eerlijk is eerlijk, het begint wel te kriebelen … Ik zou bijna spijt krijgen, dat ik de schaatsen die ik 12 jaar geleden op symbolische wijze letterlijk aan de wilgen heb gehangen niet heb meegenomen …

Het windwak waarover ik hier zondag schreef, is gisteren nog wat verder gegroeid …

Daarbij werd het goed gemarkeerd door een miniem laagje sneeuw op het omringende ijs …

Afgelopen nacht is het wak dichtgevroren. Als het nu weer gaat sneeuwen, wordt het pas echt gevaarlijk …

Zodra het magisch aandoende laagje zwart ijs van een centimeter dik van zo’n windwak met sneeuw wordt bedekt, is het gevaar aan het oog onttrokken … krak …

De tennisbal heb ik gek genoeg (nog) niet terug kunnen vinden.

Gistermiddag lag er een tennisbal op het ijs van de onderstaande vijverpartij. Vanmorgen tegen tienen zag ik dat de wind ondanks een nacht met matige vorst had toegeslagen …

De tennisbal balanceerde nu plots op de rand van een groot windwak …

Een uurtje later dobberde de tennisbal hopeloos verloren in het windwak …

En het windwak … dat groeide gestaag verder vandaag. De schaatsen kunnen nog wel even in het vet blijven, vrees ik …