Lichtlijnig

Begin mei barstte het ineens van het leven in de ons omringende weilanden. Behalve koeien en vogels verschenen er nu ook her en der tractoren in het land …

Het was mooi zomers en droog weer, en het gras stond er goed voor. Hoog tijd om de eerste snede gras eraf te halen. Eén van de buurtboeren begon daar op 5 mei mee. Voor boeren en loonbedrijven zijn dit tropendagen, die van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in het teken staan van werkzaamheden als maaien, wiersen, hakselen en inkuilen …

Vanaf het dakterras was goed te zien hoeveel meeuwen er meteen verschijnen bij dergelijke werkzaamheden op het land. Van bovenaf is ook mooi te zien hoe kleuren, lijnen en vlakken in het landschap meteen veranderen als de boer aan het maaien is …

Dat wordt nog wat beter zichtbaar wanneer we even later een blik in de lengterichting van het maaiwerk krijgen …

En dan heb ik het over de geur nog niet eens gehad …, dat vers gemaaide gras ruikt zooo lekker …

Voorjaar 2018 …. hoe ik het ook bekijk …

In de lengte of in de breedte … ik word er nog niet vrolijk van …

Waar ik gisteren ook niet vrolijk van werd, was dat er bij de ‘likes’ onder de reacties ineens allerlei onwelvoeglijke spam verscheen. Daarom heb ik de ‘likes’ bij de reacties eerst maar even uitgeschakeld. Dat wil dus niet zeggen dat uw aller reacties niet meer welkom zijn, integendeel: laat maar komen, ik ga ze alleen even niet ‘liken’ … 🙂

Na de cultureel-historische tussenstops bij de ‘GreenArtSpot Driftplein’ en de voormalige joodse begraafplaats van Dalen restte me nog een kort ritje naar de boerderij van collega-blogger boerin Hendrika en haar eega. Onder het genot van een bak koffie even bijpraten met de boer en de boerin, en dan even een rondje over het erf en door de stallen om de vertrouwde geur en sfeer van de boerderij op te snuiven.

Dinsdag heb ik hier al getoond dat het aan de westkant van het Weinterper Skar lekker opschiet met de herinrichting van het gebied. Vandaag een 9-delige serie van de werkzaamheden aan het nieuwe pad op de heide aan de oostkant. Met tractor en wagen wordt de ene karrevracht zand na de andere aangevoerd, waarna het zandbed met behulp van een rupskraan wordt geëgaliseerd. In ons tuintje zou zo’n vracht zand voor een onoverkomelijke ravage zorgen, hier lijkt het zand keer op keer in het niets te verdwijnen …

“Hé, boer … schiet ‘ns wat op met hekkelen … d’r komt slecht weer aan …”

“We willen eerder naar binnen vandaag …”