Lichtlijnig

Terwijl de heidelibel nog steeds op de pergola zat, verscheen er ook een atalanta op het terras …

Deze fraai getekende vlinder zocht een plekje op het gaas, dat hier in het verleden mooie trossen blauwe druiven droeg. De atalanta was al net zo’n gewillig model als de heidelibel …

Het was een graad of 16 warmer, maar niet minder zonnig dan vandaag, toen deze heidelibel begin augustus de pergola boven ons terras gebruikte als uitvalsbasis voor zijn foeragevluchten …

Als een volleerd model liet hij zich rustig benaderen en fotograferen …

Deze libel was overigens niet het enige model op ons terras die dag, maar daarover meer in het volgende logje …

De pergola boven ons terras vormde ook de afgelopen zomer op zonnige dagen weer regelmatig de uitvalsbasis voor een heidelibel. Op één van die dagen heb ik er maar eens werk van gemaakt om die vanuit allerlei hoeken en standpunten te fotograferen. We beginnen met de vleugels …

Wie wel eens de moeite heeft genomen om een tijdje te kijken naar een jagende libel, zal gezien hebben dat hij een voorbij vliegende prooi vrijwel nooit mist. Met zijn grote facetogen ziet hij een prooi al op afstand vliegen. Hij schat snelheid en koers van de prooi in en schiet dan als een speer omhoog. Dankzij zijn vier sterke, onafhankelijk van elkaar bewegende vleugels kan hij in de lucht razendsnel van koers veranderen en alle kanten op schieten om zijn prooi te vangen …

Onderweg van het strand naar huis kwamen we langs de monumentale ‘Bessenschuur‘. Naar verluidt is dit de enige originele cranberryschuur in Europa. Van oudsher is dit het middelpunt van de cranberryteelt op Terschelling …

In 1845 spoelde er een vat met bessen aan op Terschelling. In de hoop dat er iets van waarde in zat, werd het vat door jutters meegenomen. Het vat werd omgekeerd in de duinen. Helaas …, er bleken enkel bessen uit Noord-Amerika in te zitten. De pitten ontkiemden en voelden zich thuis in de Terschellinger zandbodem. Al snel was er geen houden meer aan. De cranberrystruik verspreidde zich over heel Terschelling. Daarvoor was deze cranberrysoort alleen bekend in Noord-Amerika. Er zijn andere soorten cranberries inheems in Europa maar daarvan worden geen producten op grote schaal gemaakt. Tegenwoordig komen er allerlei cranberry-producten uit Terschelling zoals cranberryjam, -compote en -thee …

We zaten nog maar net op het terras, of de beide dames bogen zich verlekkerd over de menukaart …

Toen het lekkers enige tijd later op was, hebben Jetske en ik onze camera’s nog even aan het werk gezet terwijl we een rondje door de museumtuin van ‘de Bessenschuur’ maakten …

Er stonden diverse machines en apparaten opgesteld, die voor de cranberry-oogst en -verwerking werden gebruikt, zoals een plukmachine, een kneusmachine, een destilleerketel, een kurkmachine en bliksluitmachine …

Achter in de tuin stond een aantal informatiepanelen over alles wat met de cranberryteelt te maken heeft …

Op één van de panelen werd het verhaal over het ontstaan van de cranberryteelt uit de doeken gedaan in de vorm van een stripverhaal dat ook op internet te zien is: het cranberryverhaal …

Op dag 3 liet mijn lichaam ’s ochtends bij de koffie al weten dat het misschien beter was om het vandaag eens even rustig aan te doen. Mijn buik hield zich tot dat moment gelukkig wonderlijk rustig, maar de strandwandelingen van de voorgaande dagen hadden hun sporen wel in mijn bovenbenen achtergelaten …

Zoals de meteorologen ons hadden beloofd, hadden de grijze wolken intussen plaats gemaakt voor een lekker zonnig weertype met alleen boven het vasteland nog wat wolken. Dat maakte goede raad in dit geval niet zo duur. Ik stelde voor om het overdag inderdaad maar rustig aan te doen, zodat we ’s avonds hopelijk met z’n drieën naar het strand zouden kunnen om te genieten van de zonsondergang …

Dat leek Aafje en Jetske een prima plan. Omdat zij van mening waren dat ze nog wel wat beweging konden gebruiken, stelden ze voor om samen een wandeling te maken. En zo geschiedde het, dat ik me rond het middaguur lekker op het terras nestelde om in alle rust te genieten van het mooie weer en het uitzicht op het Wad in de verte, terwijl de beide vrouwen genoeglijk keuvelend op pad gingen …

Tegen half tien vertrokken we ’s avonds naar het strand om weer eens een zonsondergang aan zee mee te maken. Bij aankomst leek het bijna te helder te zijn voor een mooie kleurrijke zonsondergang, maar dat bleek een half uurtje later gelukkig mee te vallen …

Jetske nam meteen positie in bij een vreemd en roestig, maar vanuit fotografisch oogpunt alleszins interessant object …

Zelfs Aafje begon te fotograferen, dat maak ik niet zo vaak mee … 😉

Nadat ik mijn eerste plaatjes had geschoten, ging ik er eens goed voor zitten op mijn strategisch opgestelde zetel …