Lichtlijnig

Het is en blijft ook vandaag weer donker en grijs, daarom heb ik even wat kleur en natuurlijk decemberlicht opgediept uit het archief van december vorig jaar …

Een jaar of tien geleden zou ik dit ongetwijfeld een vuurjuffer hebben genoemd, want toen waren alle rode waterjuffers voor mij nog vuurjuffers. Punt uit!
Sinds ik bijna elf jaar geleden ben begonnen met bloggen, heb ik op sommige vlakken stukje bij beetje echter wel wat bijgeleerd van diverse natuurkenners. Vooral wijlen Frans54 en Heidehipper hebben jarenlang hun best gedaan om mij het een en ander bij te brengen …









Niet dat ik alle juffers nu van elkaar kan onderscheiden op basis van de minimale verschillen die er op de diverse segmenten van het lijf te zien zijn, daarvoor zijn mijn waarnemingsvermogen en mijn geheugen wat te selectief geworden de laatste jaren, maar op basis van wat grotere verschillen lukt het steeds beter om waterjuffers van elkaar te onderscheiden. Zo weet ik intussen dat vuurjuffers zwarte poten hebben, en dat koraaljuffers rode poten hebben. Dit juffertje, dat ik onlangs aan de zuidkant van het Weinterper Skar heb kunnen vastleggen, moet dan ook een koraaljuffer zijn, lijkt me. En dat is mooi, want de koraaljuffer is een stuk zeldzamer dan de vuurjuffer … 🙂

Vorige week donderdag heb ik weer eens een tijdje naar één van de vele ooievaarsnesten in de buurt van Earnewâld zitten kijken. Deze foto vormt de inleiding tot de rest van de serie, die morgen volgt …

Jawel, ook de strânljip oftewel de scholekster (Haematopus ostralegus) is weer terug met zijn rooie kraaloogjes …

Terwijl de herfstbladeren hun laatste kleur verliezen in plassen en poelen, zorgt een takje met wat rode besjes en een paar kleurige blaadjes nog strijdvaardig voor wat fleur in ons verder triest ogende tuintje …