Lichtlijnig

Ineens veranderde deze zonnige decemberdag vanmiddag in een grijze dag tussen Kerst en Oud & Nieuw. Een goed moment om weer even een greep in het archief van het bijna afgelopen jaar te doen …

Deze foto’s van een botenhuis in de buurt van Aldeboarn heb ik in april op een vergelijkbaar grijze dag gemaakt …

Vooral de fijne rimpelingen op het wateroppervlak die de weerspiegeling verstoorden, boeiden me die dag …

De Boorne of De Boarn, zoals de Friezen plegen te zeggen, is een riviertje dat in het oosten van Fryslân bij Bakkeveen ontspringt als het Ouddiep of het Koningsdiep. Tussen Beetsterzwaag en Aldeboarn verandert de naam van het riviertje in de Boarn. De onderstaande foto’s heb ik gemaakt tussen Aldboarn en Nes-Akkrum, waar een eenzaam bootje wacht op de zomer, waar boerenzwaluwen laag over het water scheren en waar een boer in de verte op zijn land aan het werk is …

Nergens te vinden die paaseieren …





Maar in een week tijd is het weiland wel goeddeels omgeploegd … 🙂

Vandaag nog even wat foto’s van de varkens die in de buurt van Aldeboarn druk bezig waren met het ploegen van een weiland. Geertsines had de varkens al een paar dagen voor mij gespot, hij vermoed dat het gaat om Tamworth-varkens …





Het zijn echte scharrelvarkens die goed tegen kou en warmte kunnen en het liefst vaak en veel in de grond wroeten. Maar de boog kan niet altijd gespannen staan, daarom hebben ze ook een aantal schuilhutten tot hun beschikking waar ze lekker in of bij kunnen liggen slapen …





Terwijl een groot deel van de varkens druk bezig was met het ploegen van het veld, nam dit viertal het er lekker van in het voorjaarszonnetje. Ik vermoed dan ook dat ze het ploegwerk in ploegendienst doen …





Eén van de varkens kwam intussen met zijn snuit diep in de grond langzaam mijn kant op …





Even nam het schrandere dier de tijd om mij te begroeten en me eens goed op te nemen met zijn varkensoogjes …





Lang duurde dat niet. Als snel ging de snuit de grond weer in, want er moest nog heel wat gebeuren …

Eigenlijk had ik stiekem gehoopt om donderdag tijdens het mooie voorjaarsritje ergens een eerste koppel koeien in weiland te kunnen fotograferen, maar dat zat er niet in. Er wachtte me echter wel een andere verrassing …





Ik heb het gisteren wellicht een beetje overdreven door ze zwijnen te noemen, maar in de buurt van Aldeboarn trof ik in een weiland aan de Fjûrlânswei ineens wel een groep varkens in een weiland aan …





Wat een prachtig gezicht om die dieren te zien wroeten! Dat is nog eens wat anders dan grote hoeveelheden varkens die hun leven vrijwel zonder bewegingsvrijheid in een stinkende megastal moeten doorbrengen …





Een heel stuk verderop in het weiland kon ik nog net een paar zeugen met jongen ontwaren. Die waren volgens mij net aangevoerd met een grote aanhangwagen, waarna ze net als de andere varkens meteen begonnen te wroeten …





Terwijl er op de achtergrond telefonisch overleg werd gevoerd (hopelijk niet met elkaar), scharrelden op de voorgrond een paar varkens onverstoorbaar verder …





– morgen meer –