Lichtlijnig

Nu de temperaturen weer wat hoger worden, is het ook aan de waterkant weer goed toeven. Nadat ik voor het eerst sinds geruime tijd weer eens een wat langere fotokuier in De Deelen had gemaakt, heb ik een tijdje lekker bij de picknicktafel aan de oever van het eerste petgat gezeten …









De boerenzwaluwen die in het botenhuis nestelen, waren me veel te snel, daarom heb ik me – af en toe even lekker wegdromend – maar bezig gehouden met rustiger zaken zoals wat riet en oude wingerd …









Maar de herfst en winter al geruime tijd voorbij, had ik natuurlijk ook oog voor de jonge, frisgroene voorjaarsverschijnselen zoals deze katjes, waarvan ik niet weet tot wat voor soort ze behoren …









Even dacht ik good old Loch Petgat vlak voor me te zien opduiken, blijkbaar gingen droom en fantasie met me aan de haal … Tijd om de thuisreis te aanvaarden …









Tot slot: over riet en waterkant gesproken: Jetske heeft weer een mooi vervolg gepresenteerd van onze intussen gezamenlijke series over het werk in het natte rietland in De Weerribben: “Een vervolg in het natte rietland”