Lichtlijnig

En meer dood spul …

Aan het begin van de middag heb ik even een klein fietstochtje gemaakt naar en over de Suderskarren ten zuiden van Drachten. Op het bruggetje over het verbindingskanaal heb ik even halt gehouden …

Er fladderden diverse vlinders en libellen rond, maar ze wilden geen van allen even blijven zitten voor de foto. Van lieverlee heb ik mijn camera maar op een minder beweeglijk exemplaar gericht: een verdronken vlinder, die inmiddels al bezoek had gekregen van een eerste aasetertje …

Aan de andere kant van het water speelde zich ook een luguber schouwspel af. Daar lag een joekel van een dode snoek – het kan ook een snoekbaars zijn, ik ben niet zo’n kenner – ik schat hem toch zeker een meter lang …

Nu ben ik toch al geen liefhebber van vis, maar bij de aanblik van al die vliegen die zich letterlijk een weg naar binnen vreten in de dode snoek, moet ik al helemaal niet aan vis denken, net zo min als aan ander eten trouwens …

Maar snel op zoek naar een vrolijker en vooral frisser onderwerp …

Iets verderop had een koppel pinken een lekker plekje in de schaduw gevonden …

Voordat ik Drachten weer binnen reed, heb ik nog even een plaatje geschoten van de vredige weerspiegelingen in de Alddrait …

Nee, mij hoor je niet klagen over de warmte. Ben je gek … Ik ben veel te blij dat ik eindelijk weer eens een tijdje verlost ben van de door kou en vocht veelal strak staande spieren in mijn bovenbenen …

’t Is alleen wat overdreven dat de temperaturen de rest van de week meteen richting 30 graden gaan, want dat heeft dan weer tot gevolg dat mijn benen zullen aanvoelen als slappe theedoeken, maar het is niet anders …

Er zit maar één ding op: overgaan op de slow motion modus … 🙂

Na een week waarin de lichtende nachtwolken hier centraal stonden en mijn nachten kleurden, wordt het tijd om te laten zien, dat ik tussendoor overdag ook nog wel eens wat heb gefotografeerd …

Donderdag stond er weer een gezamenlijke kuier met mijn fotomaatje op het programma. Jetske wilde in ieder geval graag de rups van de Sint-jacobsvlinder fotograferen, daarom hebben we ervoor gekozen om weer eens een kijkje in het Weinterper Skar te nemen. Omdat we er toch waren, heb ik zelf ook maar een foto gemaakt van één van de rupsen op het giftige Jakobskruiskruid …

Toen we verder liepen naar het bankje bij het eerste vennetje aan de zuidkant van het gebied, werden we verrast door een gebeurtenis, die ik twee jaar geleden op precies dezelfde plek heb vastgelegd: een bijeenkomst van geaderde witjes …

“Goin’ for broke” schreef indertijd in een reactie, dat de vlinders mogelijk gezamenlijk neerstrijken op een plekje waar ze extra mineralen kunnen vinden. Die theorie is intussen door anderen bevestigd in reactie op Jetske´s logje over het geaderd witje en het dikkopje …

Op 20 juni 2007 heb ik op precies hetzelfde plekje video-opnamen gemaakt van een groep van ca. 15 geaderde witjes, die zich daar hadden verzameld …

Terwijl Jetske haar best deed om de vlinders zo mooi mogelijk in beeld te brengen, heb ik mijn rust even gepakt op het bankje. Daarna zijn we doorgelopen naar het meest zuidelijke vennetje. Daar trof ik een paar parende juffertjes aan …

Het bovenstaande koppeltje had een goed plekje uitgezocht om zich voort te planten. Enkele meters verderop zag ik een paartje dat het minder goed had getroffen …

Zo te zien was het mannetje tijdens de daad neergestreken op een kleine zonnedauw, en dat had hij beter niet kunnen doen. Zo’n smakelijk hapje laat de zonnedauw zch niet ontgaan … De kop van het juffertje is intussen geheel verteerd. Zijn partner raakte tijdens de worsteling blijkbaar verstrikt in een naburige zonnedauw en lijkt de verdrinksdood te zijn gestorven …

Toen ik donderdagavond rond elf uur in de auto stapte was de lucht boven Drachten nog kristalhelder, maar eenmaal buiten op de vlakte was aan de noordwestelijke horizon een bewolkingsband te zien. Daar zou ik geen last van hebben, want de stroming was oostelijk, en juist vanuit die richting naderde zware bewolking …

Tegen beter weten in nestelde ik me bij de picknicktafel aan de Flearbosk, vlak ten zuidwesten van De Veenhoop. Vlak nadat ik de camera’s ieder op hun eigen statief had klaargezet en ingesteld, begonnen recht voor me heel voorzichtig de eerste contouren van opkomende lichtende nachtwolken zichtbaar te worden …

Twee minuten later schoven de eerste, nog ijle wolkenslierten voor de hemelse versiering langs …

Ingezoomd zag dat er als volgt uit …

Daarna voltrok het drama zich snel …

Even was er nog een kleine opleving van de golvende lijnen en kleuren te zien …

Om 23:48 uur waren de lichtende nachtwolken volledig verduisterd …

Alles bijeen heb ik amper een kwartiertje heel vaag iets kunnen zien van de lichtende nachtwolken, maar dat lijkt me toch wel voldoende om ze als vijfde NLC-observatie van dit jaar te noteren, een absoluut record. En ik heb goede hoop, dat er nog wel wat bij zal komen. Voor de komende dagen lijkt er weinig zicht op stabiel zomerweer met helder luchten, maar wie weet, misschien zit er op het juiste moment een mooi opklaringsgebied tussen.

Hoe dan ook, met of zonder lichtende nachtwolken …

Eigenlijk is het Skywatch Week hier. Sinds vorige week hebben we hier in Noord-Nederland al verschillende keren een prachtige show van lichtende nachtwolken gehad.

In fact it’s Skywatch Week over here, specially during the nights. Since last week we had several beautiful displays of Noctilucent Clouds in the northern part of the Netherlands.

Woensdag 17 juni, 0:12 uur:     –     Wednesday, june 17th, 0:12 o’clock:

Zondag 21 juni, 23:48 uur:       –       Sunday, juni 21st, 23:48 o’clock:

Dinsdag 23 juni, 23:30 uur:      –      Tuesday, june 23th, 23:30 o’clock:

Donderdag 25 juni, 0:20 uur:      –      Thursday, june 25th, 0:20 o’clock:

Ik heb de 47 minuten durende show van dinsdag gecomprimeerd tot een 47 seconden durende animatie …

I have compiled tuesday’s 47 minutes lasting show into an animation of 47 seconds …

Wil je meer Skywatchfoto’s zien? Klik dan op het logo … Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …